Echolokacja
Echolokacja służy nietoperzom do orientacji w ciemności. Polega na wysyłaniu przez nietoperze ultradźwięków (fal o wysokiej częstotliwości, niesłyszalnych dla człowieka), które rozchodzą się w przestrzeni i, odbijając się od napotkanego na swojej drodze owada lub przeszkody, wracają w postaci echa. Daje to nietoperzom obraz otoczenia, a nawet pozwala ocenić kierunek, w którym porusza się potencjalna ofiara.
Sygnały echolokacyjne wysyłane są przez pyszczek lub/i nozdrza. Im częściej emitowane są sygnały, tym dokładniejszy obraz rzeczywistości powraca do nietoperza. Polujący nietoperz szuka zdobyczy emitując kilka/kilkanaście impulsów w ciągu sekundy. W momencie zlokalizowania lecącego owada, a szczególnie w końcowej fazie chwytania ofiary, liczba impulsów znacznie wzrasta, co umożliwia precyzyjne namierzenie i pochwycenie celu.
Nietoperze wydają charakterystyczne dla swojego gatunku ultradźwięki. Dzięki temu chiropterolodzy (znawcy nietoperzy) mogą rozpoznawać gatunki nietoperzy analizując ich sygnał echolokacyjny przy użyciu specjalistycznej aparatury.
Nietoperze wydają tez tzw. głosy socjalne, które służą m.in. do porozumiewania się miedzy osobniki osobnikami. Te dźwięki mogą być dla nas słyszalne.
Tekst opracowano na podstawie materiałów Towarzystwa Przyrodniczego „Bocian”, Polskiego Towarzystwa Ochrony Przyrody „Salamandra” oraz wydawnictw OTON „Poznajemy Nietoperze. ABC wiedzy o nietoperzach, ich badaniu i ochronie” i „Poradnik Ochrony Nietoperzy”.
