Wiadukt kolejowy w Żytkiejmach fot. Anna Naruszewicz
Dawne torowisko
Dawne torowisko kolejowe przedzierające się przez przekopane pagórki, bądź wiodące wysokim nasypem, z którego rozpościerają się piękne widoki, stanowi atrakcję dla turystów pieszych i rowerowych. Opasa ono Puszczę Romincką od południa i wschodu, stanowiąc na długim odcinku granicę Parku Krajobrazowego.
Torowisko jest pozostałością po linii kolejowej Gołdap-Gusiew (obecnie Gąbin, po stronie rosyjskiej) zbudowanej na pocz. XX wieku. Kolej miała ożywić gospodarczo te tereny, a także zabezpieczać wschodnią granicę Prus w czasie wojny. Najwcześniej, bo już w 1908 roku, oddano do użytku odcinek z Gusiewa do Żytkiejm. Linię w drugim kierunku – z Żytkiejm do Gołdapi – uruchomiono w roku 1927. Pociągi kursowały po niej do końca drugiej wojny. W 1945 roku wycofujące się oddziały Armii Czerwonej rozebrały tory. Linia przestała istnieć.
Wzdłuż torowiska zachowało się wiele wiaduktów, mostów i kilka stacji kolejowych. Najokazalsze, podwójne mosty znajdują się w Stańczykach, mają 36,5 m wysokości i łączą ze sobą krawędzie doliny Błędzianki. Mniej znanymi, aczkolwiek równie ciekawymi obiektami o wysokości 15 metrów są: podwójne mosty w Botkunach nad Jarką i w Kiepojciach nad Bludzią oraz pojedynczy wiadukt w Kiepojciach.
Stacje kolejowe zachowały się w Botkunach, Dubeninkach, Błąkałach, Pobłędziu i Żytkiejmach. Swą architekturą nawiązują do typowych pruskich dworców budowanych z czerwonej cegły lub do reprezentacyjnych dworków wiejskich. W Żytkiejmach na ścianie budynku zachowała się dawna niemiecka nazwa – Schittkehmen.
Dziś po znacznych odcinkach dawnego torowiska biegną drogi szutrowe lub polne. Niektóre fragmenty są nieprzejezdne lub należą do prywatnych właścicieli. Można je ominąć korzystając z pobliskich dróg.
