Widok na Puszczę Romincką z Żabojed fot. Szymon Czernek
Park w pigułce
Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej utworzono 14 stycznia 1998 r. w celu zachowania cennych wartości przyrodniczych, krajobrazowych, historycznych i kulturowych. Położony jest na północno-wschodnim krańcu województwa warmińsko-mazurskiego, na terenie gmin Gołdap i Dubeninki. Obejmuje powierzchnię 14 865,11 ha, w skład której wchodzi południowa część Puszczy Rominckiej (część północna znajduje się po stronie rosyjskiej) oraz otwarte tereny przyległe do puszczy. Północna granica Parku pokrywa się z granicą państwową, wschodni i południowy zasięg wyznacza dawne torowisko kolejowe, zaś zachodnią granicę wyznacza rzeka Jarka i zachodni brzeg jeziora Gołdap. Wokół Parku utworzona została również otulina, której powierzchnia wynosi 7695,69 ha.
Park jest unikatowy pod względem przyrodniczym. Ponad 70 % jego powierzchni zajmuje Puszcza Romincka, określana mianem Polskiej Tajgi. Torfowiska i bagienne lasy, w tym borealna świerczyna na torfie, nadają jej północnego charakteru. O wysokich walorach przyrodniczych Parku świadczy utworzenie 8 rezerwatów przyrody, w tym dwóch w otulinie. Ponadto obszar Parku został uznany za ostoję siedliskową Natura 2000. W świecie roślin do osobliwości zaliczyć należy: malinę moroszkę, mannę litewską, brzozę niską. Występuje tu wiele rzadkich i chronionych gatunków zwierząt, m.in. wilk, ryś, wiele gatunków nietoperzy, a także rzadkie gatunki ptaków, jak choćby orlik krzykliwy, błotniak stawowy, czy bocian czarny.
Na terenie Parku i jego otuliny do dziś zachowało się wiele elementów świadczących o przynależności tego obszaru w przeszłości do Prus Wschodnich. Największą atrakcją, z którą Puszcza Romincka bywa kojarzona, są mosty w Stańczykach, będące pozostałością po dawnej linii kolejowej. Nie są to jednak jedyne mosty, jakie można spotkać na dawnym torowisku. Mimo iż pozostałe budowle nie są tak pokaźnych rozmiarów to stanowią sporą atrakcję.
W otaczającym krajobrazie dostrzec także można, typowe dla architektury pruskiej, budynki z czerwonej cegły pokryte dachówką, liczne cmentarze ewangelickie, a także pałace i parki podworskie. W Puszczy Rominckiej natomiast odnaleźć można głazy Wilhelma, będące pamiątką po czasach cesarskich polowań.
