Głaz Wilhelma "mały" fot. Anna Naruszewicz
Głazy Wilhelma
Już od XV wieku Puszcza Romincka słynęła wśród książąt litewskich, królów polskich, a następnie książąt pruskich jako doskonały teren polowań. Od 2 połowy XVI wieku istniał tu dwór myśliwski. W roku 1890 na terenie puszczy ustanowiono zamknięty rewir łowiecki dostępny wyłącznie dla cesarza Wilhelma II oraz zapraszanych przez niego gości. W 1891 roku na polecenie cesarza wybudowano w Kaiserlich Rominten (Cesarskie Rominty, obecnie Radużnoje po stronie rosyjskiej) wspaniałą rezydencję myśliwską, która stała w tym miejscu do czasów drugiej wojny światowej. Od 1933 na polowania do Rominten przybywał premier Prus i marszałek Rzeszy Hermann Göring. Z jego polecenia zbudowano w Romintach drugi dwór myśliwski, zniszczony z rozkazu Niemców w 1944 roku.
Czasy cesarskich polowań na jelenie w Puszczy Rominckiej upamiętniają różnej wielkości głazy narzutowe tzw. głazy Wilhelma z inskrypcjami w języku niemieckim. Po obu stronach granicy znajduje się 14 takich głazów oraz jeden będący pamiątką po polowaniu księcia Fryderyka Karola Pruskiego w 1884 roku. Polska część puszczy skrywa osiem głazów Wilhelma, z czego pięć jest łatwo dostępnych dla przemierzających puszczę turystów.
„Głaz dwutysięczny” to najsłynniejszy głaz Wilhelma, upamiętniający 2000-nego jelenia byka strzelonego przez cesarza. Za głazem widoczny jest rów, którym cesarz podchodził do obudowanych deskami schodów ambony. Napis na głazie w tłumaczeniu na język polski brzmi: „Darzbór! Z tej ambony Jego Wysokość Cesarz i Król Wilhelm II upolował swego 2000. jelenia szlachetnego, kapitalnego czternastaka 28 września 1912”. Na głazie widoczne są ślady po ostrzale.
Głaz położony przy leśnej drodze w oddziale 282, przy Szlaku Wilhelma. Obok drewniane ławki i stoły.
„Głaz dwustronny” to duży głaz z napisem wyrytym po obu stronach. W tłumaczeniu na język polski napis ten brzmi: „Stąd Jego Wysokość Cesarz Wilhelm II 1 października 1904 roku podczas wieczornych podchodów upolował kapitalnego jelenia o 28 odnogach poroża. Na pamiątkę tego zdarzenia 3 listopada 1904 roku założył Fundację św. Huberta na rzecz urzędników leśnych Puszczy Rominckiej. / Ten kamień postawili swojemu najwyższemu myśliwemu Jego Wysokości Cesarzowi Wilhelmowi II z myśliwskim podziękowaniem urzędnicy leśni Puszczy Rominckiej.”
Głaz stoi na śródleśnej polanie, w oddziale 256, około 200 metrów od głównej drogi leśnej. Dojście wąską ścieżką za znakami Szlaku Wilhelma.
„Głaz mały” – niewielki głaz zwany także ”czterodwudziestakiem” otoczony łukiem dębów czerwonych. Jest to najstarszy zachowany w polskiej części puszczy głaz Wilhelma. Niemiecki napis na głazie brzmi: „Jego Cesarska Mość Cesarz Wilhelm II strzelił tu 24.9.1900 kapitalnego jelenia o 24 odnogach poroża”.
Głaz położony w oddziale 77, przy głównej drodze leśnej, którą przebiega Szlak Wilhelma i zielony szlak turystyczny.
„Głaz w błocie” to pochylony, duży kamień z napisem w języku niemieckim: „Tutaj Jego Wysokość cesarz Wilhelm II upolował 23 września 1908 kapitalnego jelenia o dwudziestu odnogach”.
Głaz w oddziale 374, w dolinie niewielkiej rzeczki. Dojście wąską ścieżką za znakami ścieżki edukacyjnej „Do cesarskiego głazu”, około 50 metrów od głównej drogi leśnej.
„Głaz na wyspie” jest bez napisu, z jednej strony wyszlifowany, w otoczeniu 3 sędziwych dębów czerwonych. Położony w oddziale 238, na wyspie otoczonej rozlewiskami i podmokłymi łąkami, w miejscu trudno dostępnym dla turystów.
„Głaz bez napisu” – zdaniem historyków miał upamiętniać najsilniejszego jelenia byka upolowanego przez cesarza Wilhelma II w dniu 3 października 1909 roku. Głaz stoi przy niebieskim szlaku turystycznym, w oddziale 167.
Pozostałe głazy znajdują się na terenach objętych ochroną rezerwatową, gdzie obowiązuje zakaz wstępu
